okie lonesome blues
Door: okie
12 Oktober 2014 | Nederland, Breda
Breda, zondag, 12.10.14
De dames hebben het project gekaapt. Okies mentale en fysieke steun was niet meer nodig. Okie mocht niet meer mee. Misschien lag het aan zijn te witte pak dat hij in Afrika aanhad. Wat koloniaal, maar hij vond het wel lekker koel. Mogelijke lag het aan het feit dat hij zich in Apac in hoofdzaak in zijn kleine kamer had opgehouden, toen Carla zich uitputte in schoolklassen om de leerlingen het verfijnde Oxford Engels bij te brengen.
Okies inbreng was op les gebied ook tegen gevallen. Zijn les geografie was goed voorbereid, maar kwam niet echt over. Zijn verhandeling over Nederland, zijn polders en molens daar was een goed pleidooi voor het verkeerde publiek . Hij zag al snel dat hij niet de voc mentaliteit kon overbrengen. Beleefd en zwijgzaam keken de leerlingen glazig naar Okie toen hij het schoepen mechanisme probeerde te verklaren en hoe daarmee een meer een polder wordt. In het moerassige Apac leek hem dit een pakkend onderwerp. Hij was de enige. Hij voelde aan dat hij niet de gave van lesgeven had.
Hij had zich de vorige keer ook niet empatisch genoeg gedragen. De goede doelen deur had aan het einde van hun verblijf misschien te veel dicht geduwd door tegen een rij schoolkinderen van andere scholen die pennen kwamen vragen te zeggen dat de winkel leeg was.
Dus gingen nu Carla, Okies kordate vrouw, en twee andere dames uit de buurt, samen naar Oeganda.
Met koffers vol geladen, met laptops, potloden, ballen en boeken. En met fondsen om beurzen te geven.
Okie mocht hun bezigheden op www.coavolbo.gaatverweg.nl volgen.
Hij had groot vertrouwen in hun aanpak.
Zo las Okie dat de dames iets aan de leerlingen gingen vertellen over hun leven in Nederland. Hoe zij b.v. na hun ontbijt naar de sportschool gingen om slank te blijven. Een onderwerp dat deze schoolkinderen zeker zal raken.
Okie had uit de ijskast zijn eerste door Carla klaar gelegde blinde vink gehaald en deze gebakken. Met wat andere klaar gelegde ingrediënten een verantwoorde maaltijd. Alleen aan tafel; buiten donker, de muziek hard aan. Okies lonesome blues.
De dames hebben het project gekaapt. Okies mentale en fysieke steun was niet meer nodig. Okie mocht niet meer mee. Misschien lag het aan zijn te witte pak dat hij in Afrika aanhad. Wat koloniaal, maar hij vond het wel lekker koel. Mogelijke lag het aan het feit dat hij zich in Apac in hoofdzaak in zijn kleine kamer had opgehouden, toen Carla zich uitputte in schoolklassen om de leerlingen het verfijnde Oxford Engels bij te brengen.
Okies inbreng was op les gebied ook tegen gevallen. Zijn les geografie was goed voorbereid, maar kwam niet echt over. Zijn verhandeling over Nederland, zijn polders en molens daar was een goed pleidooi voor het verkeerde publiek . Hij zag al snel dat hij niet de voc mentaliteit kon overbrengen. Beleefd en zwijgzaam keken de leerlingen glazig naar Okie toen hij het schoepen mechanisme probeerde te verklaren en hoe daarmee een meer een polder wordt. In het moerassige Apac leek hem dit een pakkend onderwerp. Hij was de enige. Hij voelde aan dat hij niet de gave van lesgeven had.
Hij had zich de vorige keer ook niet empatisch genoeg gedragen. De goede doelen deur had aan het einde van hun verblijf misschien te veel dicht geduwd door tegen een rij schoolkinderen van andere scholen die pennen kwamen vragen te zeggen dat de winkel leeg was.
Dus gingen nu Carla, Okies kordate vrouw, en twee andere dames uit de buurt, samen naar Oeganda.
Met koffers vol geladen, met laptops, potloden, ballen en boeken. En met fondsen om beurzen te geven.
Okie mocht hun bezigheden op www.coavolbo.gaatverweg.nl volgen.
Hij had groot vertrouwen in hun aanpak.
Zo las Okie dat de dames iets aan de leerlingen gingen vertellen over hun leven in Nederland. Hoe zij b.v. na hun ontbijt naar de sportschool gingen om slank te blijven. Een onderwerp dat deze schoolkinderen zeker zal raken.
Okie had uit de ijskast zijn eerste door Carla klaar gelegde blinde vink gehaald en deze gebakken. Met wat andere klaar gelegde ingrediënten een verantwoorde maaltijd. Alleen aan tafel; buiten donker, de muziek hard aan. Okies lonesome blues.
-
12 Oktober 2014 - 17:08
Koen:
Okie's gezag als Grote Witte Leider wordt ondermijnd door de vrouwelijke stamleden? De groep die weldra misschien als Dolende Mina's wordt genoemd? Zolang zij hun hoorn des overvloeds aan de de Apaccers kunnen schenken zal ook het maternalistisch regime met open armen worden ontvangen. Maar, Okie Lonie (zo als ze hem daar nu ook al gaan noemen), de rechtsorde raakt in verval, zal de grote Ebolaa het tij kunnen keren of is het continent echt zinkend?? -
12 Oktober 2014 - 17:43
Monica En Clé :
Lieve Okie, om die blues en blinde vink weg te spoelen hebben wij je n voorstel gedaan per mail vanochtend -
12 Oktober 2014 - 20:03
PJ:
-
12 Oktober 2014 - 21:47
Trix :
Mooi stuk weer Okie! (Heb je al gezien hoe vaak dit dagboek al is bekeken?) (7478 keer!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
